Przypadki TiM

Chciałbym powiedzieć, że dochodzę do siebie ale nie mogę. To co potłuczone już tylko pobolewa ale brakuje mi siły a ręce robią się chwilami jak kłody i klepię na dwa paluchy ..co robić, poszło w neuro i już nie wiem.. bo wszystko jest bardzo zmienne, momentami jest lepiej.. a za chwilę zakręcona dupa. Nic, w środę się tematycznie skonsultuję, może czegoś się dowiem.. bo jak na osłabienie to już trochę długo. Więc sorki też, że u Was zbytnio nie piszę ale ciężko trochę i nie nastraja mnie to wszystko.
A dzisiaj.. no wiekopomne rzeczy wiekopomne się dzieją..
Za moment zaś mocna rzecz w tvp.. „Ostateczne rozwiązanie” ..polecam, choć to słowo wydaje się jakieś niewłaściwie.
Uciekam.

Mój ostatni wpis trochę się już zdezaktualizował ale choinka u nas ciągle stoi. Udała się w tym sezonie tak bardzo (i jako drzewko i jako ubrane drzewko), że nie mam ochoty żeby znikała ale już czas. Wracając do ostatnich dni były bardzo udane, a Nowy Rok dosyć hucznie a nawet nazbyt przygodowo przywitany. Ale.. świąteczny urlop ledwie zdążył wpłynąć relaksująco na mój układ psychosomatyczny (niezłe to słowo) a dwudniowy początek roku w robocie już zalągł we mnie nerwowego bakcyla. Udzieliło mi się zaskakująco jak na tak małą dawkę. Początek roku bowiem w mojej firmie (trwający do marca) jest okresem najcięższym i bez kilku tajfunów, tsunami i raczej samych upadków się nie obejdzie. Nie chcę demonizować, ale lekki piątkowy powiew nadchodzących porywów już mi się udzielił.
Z innych newsów z mojej SMowej rzeczywistości dwa wydają się szczególnie istotne. Będzie refundowana Gilenya, lek na który zbieram kasę, tylko że ja się nie zakwalifikuję, przy ustalonych kryteriach,więc o tym już nie myślę. Zresztą nie będzie kiedy. Jeśli pamiętacie petycję, o której podpisanie Was prosiłem, cóż.. czasami wiara czyni cuda ale nie tym razem. 5 Lat to teraz max. czas leczenia chorego na SM lekami immunologicznymi. W sensie w ciągu życia. Czyli jak skończę copaxone to już tylko po prośbie, na ile sił  wystarczy. Swoją drogą w tym sezonie już czas… Więc jak co oku proszę pamiętajcie, przekażcie gdzie możecie i za to jestem i będę Wam bardzo wdzięczny. Zapewne jeszcze wrócę do tego tematu.
No nic, w tej chwili czekam już tylko aż skończy się piec… moje ulubione ciasto Madzi, pachnie bosko ..trochę ostygnie i… I to mnie dzisiaj trochę podnosi na duchu.. ;)

O rany, wróciłem wczoraj z rehabilitacji i padłem. Do tego nie wiem czy tak samo z siebie czy z miksu zestawu prochów które ostatnio wciągam (żadnych odurzaczy) senny jestem przez pół dnia, z górką w robocie ;) a rano wstać nie mogę (chociaż dzisiaj nawet poszło, co widać). Akurat przy mojej wcześniejszej bezsenności jest to stan, który sobie bardzo chwalę. Mogło by się jeszcze trochę, a nawet trochę mocniej, poprawić to i tamto ale chociaż dzisiaj 6-y nie ma co przeginać z życzeniami.
Mam nadzieję, że byliście grzeczni i Staruszek w czerwonym zajrzy do Waszych domów zostawiając coś miłego. Ostrożnie wkładajcie skarpety i od razu nie rozpalajcie w kominku.
Ja zostawiam Wam to:

z tymi życzeniami to jeszcze za wcześnie ale piosenka jest w sam raz.

Nie mam weny i coraz mniej mi się chce a z drugiej strony chce mi się jeszcze trochę i może zachce bardziej.. jeszcze nie zwijam bloga, chociaż myślę o tym. Nic twórczego od jakiegoś czasu się tu nie dzieje, marudnie się porobiło i nudno… Kilka nawiązanych tą drogą znajomości bardzo sobie cenię i bez bloga by nie powstały, pisać ani tu ani tam nie mam jednak teraz trochę chęci trochę siły. Ten temat zostawiam na później.

Co do spraw bieżących, cenię sobie bardzo optymizm, choć nie koniecznie ten zaprogramowany na każdą ewentualność. U mnie tą ewentualnością jest chwilowa infekcja a wraz z nią, chociaż tym razem raczej obok niej, kolejny rzucik. Czekam jeszcze na definitywny koniec podsiąkiwania, który zakładałem że nastąpi dzisiaj, i jutro już raczej definitywnie wbijam do hotelu półgwiazdkowego prawie all inclusive na serwowane tam dożylnie używki. W pon. byłem w poradni SM i dostałem burę że jeszcze tak chodzę – bo wyraźnie trzyma mnie od dwóch tyg. Zawsze ciężko mi to przyjąć do wiadomości. Za to teraz dostałem wolne na następne tygodnie dwa, pod warunkiem, że będzie lepiej bo jak nie… ..ciekawe co tym razem na to mój szef. Chyba już mu się znudziła postawa „rozumiejąca” bo ostatnio trochę się podpiął tekstem przy mnie pod szeroko cytowanego JKM, właściwe pojechał dalej. To była przykra chwila, ciężko było ochłonąć bo teksty o eliminowaniu słabszych jednostek były już w naszych dziejach przerabiane, nawet dosyć praktycznie.

Wracając do.. cudów nie ma a chociaż jest copaxone dzieje się jak dzieje. Sił znowu mniej i nic tego nie chce zmienić. Przez ostatnie dwa dni pierwszy raz poczułem się mocno nie pewnie prowadząc auto i myśl że nie mógłbym prowadzić wyraźnie nadwątliła mój optymizm. Noga ogólnie jest do bani ale jak ją wsadziłem z całym sobą do limuzyny to stopa jakoś dawała w tej materii radę i jechałem. W sumie niby nie tragedia i nie wiadomo co ale auto i możliwość samodzielnego przemieszczania się daje mi poczucie niezależności i pozwala trzymać kontakt z tzw. normalna codziennością. Zobaczymy jak będzie po sterydach ale.. jest jak jest. O innych przypadłościach nie będę się rozpisywać.. po prostu nastrój jak dzisiejsza pogoda – u nas paskudna.
Połaziłem, poklepałem, herbatę wsiorbałem, wracam do łóżka. narka