powiało

Mój ostatni wpis trochę się już zdezaktualizował ale choinka u nas ciągle stoi. Udała się w tym sezonie tak bardzo (i jako drzewko i jako ubrane drzewko), że nie mam ochoty żeby znikała ale już czas. Wracając do ostatnich dni były bardzo udane, a Nowy Rok dosyć hucznie a nawet nazbyt przygodowo przywitany. Ale.. świąteczny urlop ledwie zdążył wpłynąć relaksująco na mój układ psychosomatyczny (niezłe to słowo) a dwudniowy początek roku w robocie już zalągł we mnie nerwowego bakcyla. Udzieliło mi się zaskakująco jak na tak małą dawkę. Początek roku bowiem w mojej firmie (trwający do marca) jest okresem najcięższym i bez kilku tajfunów, tsunami i raczej samych upadków się nie obejdzie. Nie chcę demonizować, ale lekki piątkowy powiew nadchodzących porywów już mi się udzielił.
Z innych newsów z mojej SMowej rzeczywistości dwa wydają się szczególnie istotne. Będzie refundowana Gilenya, lek na który zbieram kasę, tylko że ja się nie zakwalifikuję, przy ustalonych kryteriach,więc o tym już nie myślę. Zresztą nie będzie kiedy. Jeśli pamiętacie petycję, o której podpisanie Was prosiłem, cóż.. czasami wiara czyni cuda ale nie tym razem. 5 Lat to teraz max. czas leczenia chorego na SM lekami immunologicznymi. W sensie w ciągu życia. Czyli jak skończę copaxone to już tylko po prośbie, na ile sił  wystarczy. Swoją drogą w tym sezonie już czas… Więc jak co oku proszę pamiętajcie, przekażcie gdzie możecie i za to jestem i będę Wam bardzo wdzięczny. Zapewne jeszcze wrócę do tego tematu.
No nic, w tej chwili czekam już tylko aż skończy się piec… moje ulubione ciasto Madzi, pachnie bosko ..trochę ostygnie i… I to mnie dzisiaj trochę podnosi na duchu.. ;)